جورچین روزانه زندگی

چشمانم دیگر توان گریه کردن ندارد، از سوزش ودرد جایی را نمیبیند. به نورزرد رنگ خیره کننده ای دوخته شده است، حس وحال عجیبی است، فضاپرشده است از نگاهای سردردگم

در ذهنم تکاپویی به پاشده است، وجدال در اینکه کدام یک را به زبان بیاورم. 

یک به یک ادمها از جلوی چشمانم رد میشوند. احساس گناه میکنم،مبادا کسی را فراموش کنم،

زبانم به تته پته افتاده است، که کدام یک از خواسته هایم را بگویم.

زمان به سرعت برق و باد میگذرد، گویی همه دست در دست هم داده اند تا من نتوانم چیزی بگویم،

نمیدانم از ذوق دیدن بخندم، یا از شوق وصال گریه کنم؟

جواب را فهمیدم، تو فقط دلت را به من گره بزن…….

غوغایی در من به پاشده بود،

پرهای سبز رنگ و زیبا صورتم را تکان داد و اشکهایم جمع شدند، چشمانم را چندبار بازو بسته کردم…….

ادامه دارد…… 

تنها گریه کن 

مثل همیشه که وقتی یه کم سرت خلوت میشه، میایی و گوشی رو چک میکنی و یه سرکی هم به شبکه های مجازی میزنی، وهمیشه منتظر این هستی که یه چیز جدید ببینی ویا اینکه یه مطلب جدید بخونی و یه کم به فکر فرو بری…….این کار هرروز منه، طبق عادت روزانه،بعداز اینکه کارهای شخصیم رو انجام دادم، برای سرگرمی سراغ گوشیم رفتم، داشتم صفحات رو بالا و پایین میکردم که به این مطلب مواجه شدم، بدون معطلی همسرم رو صدا کردم،

آقا محمد……

و باشتاب و عجله مطلب رو نشون دادم،

با کمی مکث ونگاهی به چهره من، گفتن براتون تهیه میکنم

عنوان کتاب.. (تنها گریه کن)

خیلی ذوق و شوق داشتم که هرچه سریعتر به این کتاب دست پیدا کنم، احساس میکردم گنجی شگفت درش پنهان بوده

وافسوس ازمن که چرا دیر متوجه  اون شدم

طولی نکشید که کتاب به دستم رسید

حدودساعت 10 شب شروع کردم، همین طور به خواندن کتاب ادامه دادم تا نیمه های شب.

ابتدای کتاب خیلی بهم ارامش میداد و ذوق کودکی ام رو به تصویر میکشید، با خودم گفتم چقدر این متن قابل ملموس است…..

اما غافل ازاینکه دیری نکشید که آن روی سکه هم به من نشان داد…..به خیال همه ی ما آدمها همیشه یه طرفه سکه خوبه و پیروز میشی و طرف دیگه اش روی بد و باخت رو بهت نشون میده…. اما برای من در این کتاب هردوروی سکه زیبا و دلنشین بود، چون سخن از سختی ودشواری روزگار که میاد ناامیدی ویاس گریبان گیر همه ی ما آدمها میشه.اما همیشه اونهایی پیروز میدان میشن که ازدروازه ی ناامیدی رد میشن و سرشون بالاست…. البته ناگفته نباشه که نگاههای خاصی باید تو زندگیت باشه تا سربلند باشی

استقامت، قدرت، عزت،ایثار، وخیلی از ویژگی های خوبه دیگه ای که به ذهن من وشما خطور میکنه رو میشه به تصویر کشید اما به نظرمن اینها فقط میتونه به یک انسان نسبت داد که تک تک این خصایص درش پیاده شده و به عمل انجامیده واز خوداو کاسته شده….. از جسمش ازجانش از مالش از پاره تنش……. اینجاست که متوجه میشیم ایا ماهم از این ویژگی ها داریم…..؟؟؟ یا نه!!! ؟

گذشتن، واژه ی گسترده ایست….

گذشتن از چه؟؟؟

گذشتن ازکی ؟؟؟

گذشتن برای چه چیزی؟؟؟

گذشتن برای چه کسی؟؟؟

گذشتن با چه وسیله ای؟؟؟

و… 

و…. 

و……. 

نمیدانم چه بگویم،. خود متحیرم….. 

اما….. کسی که گذشت میکند به چه چیزهایی دست پیدا میکند؟؟؟؟ 

یعنی آن قدر روحش بلند میشود وبزرگ میشود که مورد عنایت چه کسانی قرار میگیرد؟ 

کسانی که ما در همه حالات روزانه (البته اگر واقعا حواسمان به آنها باشد….!!!) آنهارا صدا میزنیم وار آنان یاری میخواهیم. 

اشخاص بزرگی که دو ماه از سال رو برایشان عزا میگیریم وشهر و کوچه و خانهایمان را برایشان سیاه پوش میکنیم وقطع به یقین که آنان چه فرشتگانی بودند که سالیان سال هم ذره ای از ماتم آنان سرد نشده و نخواهد شد. 

اری اشرف السادات منتظری همان خانمی است که تمام ویژگی هایی رو که گفتم را داراست و این مادر با استقامت و استوار از پاره تنش گذشت….. وپسر بزرگوارش را فدای انقلاب اسلامی کردند. 

#شهید_محمد_معماریان که فرزند عزیز این مادر بزرگوار هستن، که به واسطه یک حادثه ای مورد جراحت قرار میگیرند که با عنایت و نگاه اباعبدالله الحسین علیه السلام وبا واسطه گری فرزند شهیدشان  مورد شفا قرار میگیرند. 

با امید اون روزی که بتونم مثل این مادر عزیزدر خودم ویژگی هایی رو پرورش بدم تا از خودم و خانواده ام در راه اسلام وانقلاب گذشت کنم

الهی آمین